زندگی مثل نوشتن یک کتابه. نوشتن یک کتاب بر صفحات حافظه. با جوهری پاک نشدنی. نمیدونم این کتاب رو برای کدوم خواننده مینویسم. شاید هیچکس جز خودم. گاهی چند سطری از اون رو برای عزیزی خوندم یا بر برگی کاغذ نوشتم. ولی تنها چند سطر.
آیا دوام صفحات این کتاب به خشک شدن جوهرِ نونِ «پایان» میرسه؟
No comments:
Post a Comment